Zanieczyszczenie środowiska metalami ciężkimi jest jednym z ważniejszych zagrożeń dla zdrowia ludzi. Do organizmu człowieka metale ciężkie dostają się przez skórę i powietrze, a przede wszystkim wraz z produktami roślinnymi i zwierzęcymi.

Konsekwencje zatrucia metalami ciężkimi

Metale mogą wywołać natychmiastowe ostre zatrucia lub stany przewlekłe. Zatrucia ostre powodują takie metale jak: As, Zn, Cd, Cu i Hg, natomiast zatrucia przewlekłe, oprócz już wymienionych, mogą wywoływać także Cr, Pb, Sn, Co, Ni, Mn, Se, Fe i Ag. Schorzenia przewlekłe występują przez długi czas w formie utajonej.

Po pewnym czasie mogą prowadzić do bardzo niebezpiecznych zmian mutagennych lub uszkodzenia centralnego systemu nerwowego. Do najbardziej toksycznych metali ciężkich należą: ołów, rtęć i kadm.

Do organizmów ludzi i zwierząt metale ciężkie dostają się najczęściej drogą pokarmową. Skutki zdrowotne regularnego spożywania produktów zawierających nawet niewielkie ilości tych pierwiastków mogą ujawnić się dopiero po wielu latach.

Postać metalu może decydować, który organ będzie zaatakowany. Na przykład rozpuszczalna w tłuszczach rtęć pierwiastkowa albo w postaci związku rtęcioorganicznego niszczy mózg i układ nerwowy, a jon Hg2+ może atakować nerki.

Wykrywanie metali ciężkich w organizmie

• analiza pierwiastkowa włosa
• oznaczanie rtęci we krwi i moczu
• test poziomu pierwiastków w moczu
• Badanie poziomu uroporfiryny i koproporfiryny w moczu

Naturalne metody usuwania metali ciężkich

• Miód pszczeli, propolis i pyłek kwiatowy – mają zdolność do eliminowania z organizmu metali szkodliwych dla zdrowia, szczególnie metali ciężkich. Za działanie to odpowiedzialne są przede wszystkim związki flawonoidowe występujące w tych produktach, które tworzą z metalami połączenia rozpuszczalne w wodzie (chelaty) i w ten sposób usuwają je z organizmu. Badania kontrolne wykazały, że dieta z dodatkiem produktów pszczelich (głównie miodu) obniżyła średni poziom ołowiu w surowicy krwi dzieci do 8 µg/dl, to jest o 37%. Jeśli chodzi o propolis, to przeprowadzone badania wskazują, że dość wyraźnie usuwał on ołów z kości (w granicach 21,9–24,4%), a także z nerwu kulszowego (27,1%) i mózgu (8,5%), co wskazuje na uwalnianie tego metalu z obwodowego i ośrodkowego układu nerwowego. Ma to duże znaczenie praktyczne w zatruciu tych układów ołowiem, szczególnie u dzieci.

• Kolendra – jest w stanie uwalniać rtęć, kadm, ołów i aluminium zarówno z kości, jak i z centralnego układu nerwowego. Kolendra może jednak uwalniać więcej toksyn niż jest w stanie usuwać z organizmu, dlatego istnieje duże ryzyko redystrybucji rtęci i odkładania się jej w tkance łącznej (w której znajdują się nerwy). Taki proces nazywa się retoksykacją. Można tego łatwo uniknąć, podając jednocześnie środek absorbujący toksyny w jelicie, np. węgiel aktywowany, ziemię okrzemkową lub chlorellę. Jedna łyżka stołowa kolendry dziennie spożywana przez trzy tygodnie wystarczy, by pozbyć się większości złogów metali ciężkich z organizmu i umożliwić skuteczne działanie leków. Oczyszczające działanie kolendry nie ogranicza się jedynie do układu pokarmowego, ale obejmuje cały organizm, łącznie z płucami, nerkami, gruczołami dokrewnymi, wątrobą i sercem.

• Chlorella – wiąże toksyny, wszystkie znane metale toksyczne i toksyny środowiskowe, naprawia i aktywuje funkcje detoksykacyjne organizmu, a także znacząco zwiększa ilość wewnątrzkomórkowego zredukowanego glutationu. Niektórzy ludzie nie tolerują chlorelli i reagują na nią alergicznie. Mogą pojawić się u nich takie objawy jak: trudności z oddychaniem, bóle w klatce piersiowej oraz pokrzywka. W takim przypadku należy przerwać przyjmowanie suplementu.

• Czosnek – wykazano, że chroni białe i czerwone krwinki przed uszkodzeniami oksydacyjnymi powodowanymi przez metale w kwiobiegu podczas ich usuwania z organizmu, a także wykazuje funkcje detoksykacyjne. Czosnek zawiera także alliinę, która jest enzymatycznie przekształcana w allicynę, najsilniejszy naturalny środek przeciwbakteryjny. Wykazano, że bioaktywny selen zawarty w czosnku chroni organizm przed toksycznością rtęci. Niestety, czosnek nie jest wystarczającym chelatorem.

• Selen – jeśli w diecie brakuje wystarczającej ilości cynku i selenu lub jakichkolwiek innych pierwiastków śladowych, toksyczne metale ciężkie mogą zająć ich miejsce. Aby więc ochronić się przed wpływem metali ciężkich, należy zapewnić sobie odpowiednie dawki pierwiastków śladowych – dzięki temu metale ciężkie będą rzadziej zastępować je podczas produkcji enzymów.

• Glutation – pełni ważną funkcję w detoksykacji.

Suplementację witaminami i minerałami można łączyć z innymi chelatorami i protokołami. Natomiast jeśli chcemy zastosować jakiś środek w roli adsorbentu, to wybieramy jeden preparat, np. chlorellę, węgiel aktywowany, ziemię okrzemkową czy enterosgel. Dodatkowo w czasie chelatacji można zastosować zioła, takie jak: migdałecznik chebułowie, mniszek lekarski, bakopa drobnolistna, morszczyn pęcherzykowaty, wąkrotka azjatycka i sosna zwyczajna czy ekstrakt z owoców granata.

Chelatację należy prowadzić pod okiem lekarza lub dietetyka klinicznego.

Materiał jest fragmentem artykułu “Jak usunąć metale ciężkie”, autorstwa Alicji Brodowiak z czasopisma Naturoterapia w Praktyce.

Zachęcamy do zapoznania się z czasopismem Naturoterapia w Praktyce, w którym znajdziecie wiele innych ciekawych i potrzebnych artykułów z zakresu naturalnych metod leczenia i wspomagania zdrowia. W nowym numerze przeczytacie m.in. o: Vilcacorze,  fitoterapii z wykorzystaniem pelargonii afrykańskiej, ziołach pomocnych przy odchudzaniu, leczeniu zaparć według medycyny chińskiej czy naturalnych sposobach leczenia bezpłodności.