Kiełbasa wysokiej jakości to taka, która zawiera wysoką ilość mięsa i NIE zawiera zbędnych składników. Za zbędne uważam: wzmacniacze smaku, przeciwutleniacze, regulatory kwasowości, stabilizatory. Bardzo dobra kiełbasa nie potrzebuje również dodatku mąki, skrobi, białka. 

Z konserwantami czy bez?

Uważam, że azotyn sodu jest mniejszym złem – jednak lepiej wybierać kiełbasy, które go nie zawierają. I małe dzieci ABSOLUTNIE nie powinny jeść wędlin z tym dodatkiem. Dlaczego? Międzynarodowy zespół ekspertów Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) oznajmił, że przetworzone mięso zostało zaklasyfikowane jako rakotwórcze dla ludzi – zwiększa ryzyko raka jelita grubego [klik]. Przetworzone czyli poddane soleniu, konserwowaniu, fermentacji lub innemu procesowi w celu wzmocnienia smaku lub poprawy trwałości. Są to np. szynki, parówki, kiełbasy, konserwy mięsne.

W sprzedaży jest coraz więcej wędlin bez azotynu sodu. Kiełbasy bez dodatku azotynu sodu otrzymały ocenę pozytywną, ale nie mają one składu idealnego. Ocenę pozytywną otrzymały najlepsze parówki, ale nie oznacza to, że są one idealne. Nie jestem zachwycona dodatkiem aromatów czy też skrobi.

Kryteria oceny

• pozytywna – dla kiełbas wyróżniających się wśród innych wysoką ilością mięsa i brakiem zbędnych dodatków. Kiełbasa Krakus zawiera azotyn sodu, ale otrzymała ocenę pozytywną. Bo tak to jej skład jest bardzo dobry – ale lepiej jej nie podawać dzieciom.
• neutralna – dla kiełbas z wysoką ilością mięsa, ale ze zbędnymi składnikami.
• negatywna – dla kiełbas z niską ilością mięsa i ze zbędnymi składnikami.